ماده1ـ

اصطلاحات مندرج در اين ضوابط در معاني مشروح زير به كار مي‌رود:
الف ـ اراضي تحت كشت: اراضي كه تحت كشت محصولات زراعي قرار دارد.
ب ـ باغ مثمر: محلي است كه داراي محدوده‌اي معين و مشخص بوده و در آن محصولات باغي يا درختان ميوه يا مو به وسيله اشخاص غرس و يا پيوند شده باشد و تعداد درخت ميوه يا مو در هر هكتار آن از يكصد اصله كمتر نباشد و در مورد درختان خرما و زيتون تعداد در هر هكتار از پنجاه اصله كمتر نباشد.
تبصره ـ اراضي تحت كشت چاي، باغ محسوب مي‌گردد.
پ ـ باغ غيرمثمر و قلمستان: محلي است كه داراي محدوده‌اي معين و مشخص بوده و در آن درختان غيرمثمر به وسيله اشخاص غرس شده و تعداد درخت در هر هكتار آن از هزار اصله كمتر نباشد.
ت ـ زمين آيش: زمين دايري است كه به صورت متناوب طبق عرف محل براي دوره معيني بدون كشت بماند.
ث ـ اراضي تحت فعاليتهاي موضوع تبصره (4) الحاقي به ماده يك قانون اصلاح حفظ كاربري اراضي زراعي و باغها در حكم اراضي زراعي و باغها محسوب مي‌شوند، شامل موارد زير مي‌باشد:
1ـ اراضي زراعي و باغها كه قبل از اجراي قانون اصلاح قانون حفظ كاربري اراضي زراعي و باغها بدون اخذ مجوز از كميسيون تبصره (1) ماده (2) به فعاليتهاي موضوع تبصره (4) اختصاص يافته و اجراشده باشند.
2ـ عرصه فعاليتهاي طرح‌هاي موضوع تبصره (4) الحاقي به ماده (1) قانون كه با رعايت ضوابط زيست محيطي و موافقت سازمان جهاد كشاورزي مجوز لازم را دريافت مي‌نمايند.
3ـ اراضي زراعي و باغها كه قبل از تصويب قانون اصلاح قانون حفظ كاربري به موجب تصميمات كميسيون تبصره (1) ماده (2) به فعاليتهاي موضوع تبصره فوق تغيير كاربري پيدا نموده‌اند.
تبصره ـ مواردي كه زمين قبلاً سابقه بهره‌برداري به يكي از شيوه‌هاي مندرج در بندهاي « الف» تا « ث» اين ماده را داشته ولي بدون تغيير نوع استفاده در چارچوب قوانين و مقررات، به يكي از شيوه‌هاي فوق بهره‌برداري نمي‌شود مشمول اين ضوابط مي‌باشد.