ماده1ـ

در اين آيين‌نامه، اصطلاحات زير در معاني مربوط به‌كار مي‌روند:
الف ـ ايل: اتحاديه‌اي متشكل از تيره‌ها و طوايف عشاير است كه به‌دليل وابستگيهاي خويشاوندي و هم‌خوني يا ضرورتهاي اجتماعي و سياسي در يك برهه از زمان و در سرزمين مشترك كه داراي قلمرو ايلي مشخص است، متحد شده باشند.
ب ـ عشاير كوچنده: به جمعيت‌ها و جوامعي گفته مي‌شود كه حداقل داراي سه ويژگي باشند:
1ـ ساختار اجتماعي مبتني بر نظام ايلي.
2ـ شيوه معيشت مبتني بر دامداري.
3ـ شيوه زندگي مبتني بر كوچ.
پ ـ ايل راه: به مسيرهاي سنتي كوچ عشاير از قشلاق (گرمسير) به ييلاق (سردسير) و بالعكس اطلاق مي‌شود.
ت ـ فرهنگ ايلي: مجموعه متنوعي از عناصر و تركيبات مادي و معنوي هستند كه شامل هنرها، باورها، عادات، آداب و رسوم، سنن، آييـن‌ها، منـاسك، نهادهـا و ارزشهـاي ملي‌ـ ديني، اجتماعي و فرهنگي اصيل است كه در مناطق زندگي ايلي وجود دارند.
ث ـ مناطق عشايري: محدوده‌اي از سرزمين و قلمرو رده‌هاي ايلي كه شامل ييلاق، قشلاق، ميان بند و ايل راه مي‌باشد.