ماده 1 ـ
در اين آييننامه، اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به کار ميروند:
الف ـ قانون: قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز ـ مصوب 1392 و اصلاحات بعدي آن.
ب ـ ستاد: ستاد مرکزي مبارزه با قاچاق کالا و ارز موضوع ماده (3) قانون.
پ ـ وزارت: وزارت صنعت، معدن و تجارت
ت ـ نظام ملي: نظام ملي طبقه‌بندي کالا و خدمات شناسه کالا و خدمات، موضوع تصويبنامه شماره18596/ت37179ک مورخ 1386/2/11 که صرفاً به منظور تهيه شناسنامه کالا و طبقه‌بندي کالاها مورد بهرهبرداري قرار ميگيرد.
ث ـ عناصر توصيفي کالا: عناصر و خصوصيات ماهوي و شکلي کالا (فيلدهاي توصيفي) از قبيل جنس، نوع، رنگ، ابعاد، وزن، طرح، مدل، توليدکننده، کشور سازنده، نام تجاري و نوع کاربري آن که در تشريح تجاري کالا مؤثر ميباشند.
تبصره ـ وزارت موظف است عناصر توصيفي کالا را با همکاري ستاد، گمرک
جمهوري اسلامي ايران و حسب مورد دستگاههايي که بر طبق قوانين در قبال توليد، واردات، حمل و نگهداري و عرضه کالا داراي وظايف و اختياراتي هستند، تعيين نمايد.
ج ـ شناسنامه کالا: مجموعهاي از عناصر توصيفي کالا که جهت توصيف مشخصات و ايجاد برداشت مشترک از هر قلم کالا در چارچوب همسان تجميع مي‌شوند و شناسه کالا، شناسه يکتاي اين مجموعه از اطلاعات است.
تبصره ـ بخشي از اقلام اطلاعاتي در شناسنامه کالا به ساير طبقهبنديها از قبيل سامانه هماهنگشده (HS) طبق تعـريف بند (ژ) ماده (1) قانون امور گمرکي ـ مصوب1390ـ ، استاندارد بين‌المللي طبقه‌بندي فعاليتهاي اقتصادي (ISIC)، طبقه‌بندي محوري محصول (CPC) و سامانه جهاني نامگذاري تجهيزات پزشکي (UMDNS)، طبقه‌بندي استاندارد تجارت بين‌المللي (SITC) و همچنين سامانه ثبت شناسه شيء (OID) اختصاص دارد.
چ ـ زنجيره تأمين: کليه اشخاصي که پس از توليد يا واردات کالا تا تحويل آن به مصرفکننده نهايي در امر خريد، فروش، حمل و نگهداري کالا فعاليت نموده و مطابق ضوابط اين آييننامه مسئول انجام بخشي از فعاليتهاي مرتبط با رهگيري کالا هستند.
