ماده1ـ

در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به كار مي‌روند:
الف ـ بخش كشاورزي: كليه زيربخشهاي زراعت، باغباني، دام، طيور، آبزيان، جنگل‌ها و مراتع و آبخيزداري و كليه موارد مربوط به آنها از جمله آب و خاك، بيابان‌زدايي، شهركهاي گلخانه‌اي و دامپروري و صنايع تبديلي و تكميلي كشاورزي.
ب ـ آب كشاورزي: آب مورد نياز براي مصارف كشاورزي شامل زراعت، باغباني، دام، طيور، آبخيزداري، بيابان‌زدايي، شيلات، آبزي‌پروري و صنايع تبديلي و تكميلي كشاورزي.
ج ـ آب مورد تقاضاي كشاورزي: مقدار آب كشاورزي است كه در زمان و مكان موردنياز درخواست مي‌شود.
د ـ تأمين آب كشاورزي: ميزان آبي است كه به طرق مختلف به منظور بهره‌برداري در زمان و مكان مورد تقاضاي بخش كشاورزي بوده و براساس توان منابع آبي و رعايت اصول توسعه پايدار، قابل استحصال، انتقال و تحويل باشد.
هـ ـ آب مصرفي كشاورزي: مقدار آبي است كه براساس الگوي مصرف بهينه آب كشاورزي با رعايت قانون توزيع عادلانه آب به ويژه مواد (21) و (26) قانون ياد شده تحويل و به عنوان آب كشاورزي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.