ماده 1ـ

در اين آيين‌نامه اصطلاحات زير درمعاني مشروح مربوط به كار مي‌روند:
الف ـ ناجا: نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران.
ب ـ قانون: قانون استخدام ناجا ـ مصوب 1382 ـ
پ ـ كاركنان: كليه كاركنان ناجا مندرج در ماده (9) قانون.
ت ـ جانبازان: كاركناني كه به موجب موارد مندرج در ماده (127) قانون يك يا چند عضو خود يا بخشي از آن را براي هميشه از دست دهند يا بيش از يكسال از خدمت منفك و تحت معالجه قرار گيرند و يا به علت فقدان سلامتي تمام يا بخشي از توان كاري خود را از دست بدهند و تا يكسال كارايي خود را به دست نياورند.
ث ـ معلولين: كاركناني كه به دلايلي غير از موارد مندرج در ماده (127) قانون يك يا چند عضو خود يا بخشي از آن را براي هميشه از دست دهند يا بيش از يكسال از خدمت منفك و تحت معالجه قرار گيرند و يا به علت فقدان سلامتي تمامي يا بخشي از توان كاري خود را از دست بدهند و تا يكسال كارآيي خود را به دست نياورند.
ج ـ شوراي عالي پزشكي: شورايي كه به منظور تعيين سطح سلامتي كاركنان و ميزان از كارافتادگي جانبازان، تعيين حالت اشتغال و تعيين بيماريهاي خاص و ضريب حق نگهداري برابر ضوابط در بهداري كل ناجا تشكيل مي‌گردد.
چ ـ بيماريهاي خاص: بيماريهايي كه برابر ضوابط و مقررات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي تعيين مي‌گردد و تطبيق آن به عهده شوراي عالي پزشكي بهداري كل ناجا مي‌باشد.
ح ـ هزينه درمان: كمك هزينه‌هاي جانبي در درمان بيماريهاي كاركنان مشمول ماده (198) قانون مي‌باشد.
خ ـ حق نگهداري: مبلغي است كه برابر مقررات و متناسب با ميزان از كارافتادگي جانبازان و معلولين مشمول اين آيين‌نامه پرداخت مي‌گردد.